روز گذشته‌ هم‌ شاهد بازى‌هاى‌ جذابى‌ بودیم. مقاومت‌ سپاسى‌ در حافظیه‌ شکست‌ ارزشمندى‌ را به‌ نفت‌ تحمیل‌ کرد تا دوباره‌ به‌ وضعیت‌ خود در جدول‌ بازى‌ها سروسامان‌ دهد. نفتى‌ها که‌ چند هفته‌اى‌ است‌ به‌ روند روبه‌رشد خود ادامه‌ مى‌دهند اسیر توانمندى‌ تیم‌ شاغلام‌ شدند.

در کرمانشاه، شیرین‌فراز دقایق‌ زیادى‌ طعم‌ پیروزى‌ را زیر زبانش‌ مزه‌ کرده‌ و مى‌توانست‌ دومین‌ شکست‌ را به‌ صباباترى‌ تحمیل‌ کند اما عباس‌فرد با گلزنى‌ خود باعث‌ شد تا امتیازات‌ تقسیم‌ شود.

همدانى‌ها براى‌ آنکه‌ دوباره‌ چهره‌ یک‌ مدعى‌ را به‌ خود بگیرند بازى‌ پرماجرایى‌ را برابر راه‌آهن‌ به‌ نمایش‌ گذاشتند تا سرانجام‌ پاس‌ پیروزى‌ پرگل‌ سه‌ بر دو را مقابل‌ راه‌آهن‌ و اکبر اوتى‌ به‌ دست‌ آورد. راه‌آهن‌ دو هفته‌اى‌ است‌ که‌ با پیروزى‌ بیگانه‌ شده‌ است.

ذوب‌آهن‌ که‌ در جدول‌ بازى‌ها حال‌ و روز خوشى‌ ندارد بعد از اخراج‌ جورجوویچ‌ تا حدودى‌ جان‌ گرفت‌ و با شکست‌ دادن‌ پیکان‌ این‌ امید را پیدا کرد تا در هفته‌هاى‌ بعد از جمع‌ تیم‌هاى‌ فانوس‌ به‌ دست‌ جدا شود.

***

و اما به‌ دیدار حساس‌ استقلال‌ مقابل‌ ابومسلم‌ مى‌رسیم؛ دیدارى‌ که‌ ناصر حجازى‌ مجبور شد به‌ خاطر محرومیت‌ از جایگاه‌ ویژه‌ به‌ هدایت‌ شاگردانش‌ بپردازد و پرویز مظلومى‌ در اولین‌ حضورش‌ به‌ عنوان‌ سرمربى‌ ابومسلم‌ رو در روى‌ تیم‌ سابقش‌ قرار گرفت.

استقلال‌ اگر قدر موقعیت‌هایش‌ را مى‌دانست‌ و دو، سه‌ بازیکن‌ انرژیک‌ مانند فرهاد مجیدى‌ در اختیار داشت‌ قطعاً‌ مى‌توانست‌ دومین‌ پیروزى‌ پیاپى‌ خود را به‌ دست‌ آورد اما فستیوال‌ بدشانسى‌ استقلال‌ و ناصر حجازى‌ با اشتباه‌ طالب‌لو تکمیل‌ شد تا آه‌ از نهاد تیفوسى‌هاى‌ آبى‌پوش‌ بلند شود و بگوییم‌ امان‌ از این‌ استقلال! حالا حجازى‌ باید بپذیرد این‌ استقلال‌ نه‌ تنها به‌ خودش‌ نیامده‌ بلکه‌ عملاً‌ تبدیل‌ به‌ تیم‌ بیمار لیگ‌برتر شده‌ و صداى‌ همه‌ را درآورده‌ است. البته‌ در اینجا باید یادى‌ هم‌ از پرویز مظلومى‌ کنیم‌ که‌ در اولین‌ گام‌ با ابومسلم‌ توانست‌ استقلال‌ را در آزادى‌ متوقف‌ کند.