راهیابى‌ سپاهان‌ ایران‌ به‌ فینال‌ سوپر لیگ‌ قهرمانان‌ باشگاههاى‌ آسیا و مرحله‌ نهایى‌ مسابقات‌ باشگاههاى‌ جهان، بهترین‌ اتفاقى‌ بود که‌ مى‌توانست‌ در این‌ روزها براى‌ فوتبال‌ عادت‌ کرده‌ به‌ شکست‌ ما رقم‌ بخورد.

انتظار مى‌رود با این‌ موفقیت‌ که‌ در واقع‌ پایانى‌ براى‌ شکست‌هاى‌ متعدد فوتبال‌ ما طى‌ سالیان‌ اخیر محسوب‌ مى‌شود، بار دیگر ایران‌ به‌ عنوان‌ یک‌ قدرت‌ بى‌چون‌ و چرا در عرصه‌ فوتبال‌ باشگاهى‌ آسیا مطرح‌ شود و در عین‌ حال‌ ورودى‌ قهرمانانه‌ و واقعى‌ به‌ جرگه‌ قدرتهاى‌ بزرگ‌ فوتبال‌ قاره‌ پهناور داشته‌ باشد اما...

به‌ نظر مى‌رسد عده‌اى‌ خواسته‌ یا ناخواسته‌ سعى‌ دارند از این‌ موفقیت‌ مهم‌ و وحدت‌آفرین‌ در جهت‌ امیال‌ خاص‌ و البته‌ تفرقه‌افکنانه‌ بهره‌ ببرند. این‌ دوستان‌ بدون‌ اینکه‌ پى‌ به‌ عواقب‌ منفى‌ چنین‌ تفکرى‌ برده‌ باشند، در اولین‌ واکنش‌ به‌ راهیابى‌ سپاهان‌ به‌ فینال‌ آسیا، مهم‌ترین‌ بحثى‌ را که‌ پیش‌ کشیدند، شهرستانى‌ بودن‌ سپاهان‌ (بخوانید تهرانى‌ نبودن‌ این‌ تیم) بود. متأ‌سفانه‌ محمدرضا ساکت‌ مدیرعامل‌ کاربلد سپاهان‌ هم‌ طى‌ این‌ یکی، دو روز و حتى‌ روزهاى‌ پس‌ از موفقیت‌هاى‌ قبلى‌ سپاهان‌ در همین‌ مسابقات‌ روى‌ همین‌ مسئله‌ تأ‌کید داشت!

البته‌ نمى‌خواهیم‌ با بیان‌ این‌ ذهنیت، کار بزرگ‌ و باارزش‌ ساکت‌ را لوث‌ کنیم‌ چراکه‌ همه‌ مى‌دانند که‌ ساکت‌ تا چه‌ اندازه‌ براى‌ فراهم‌ آوردن‌ این‌ پیروزى‌ تلاش‌ داشته‌ و تا چه‌ اندازه‌ تأ‌ثیرگذار بوده‌ است‌ اما خب، باید پذیرفت‌ که‌ مدیرعامل‌ باشگاه‌ بزرگى‌ چون‌ سپاهان‌ که‌ به‌ فینال‌ آسیا و مرحله‌ نهایى‌ رقابتهاى‌ جهانى‌ راه‌ پیدا کرده، باید بیش‌ از دیگران‌ نگاه‌ ملى‌ به‌ این‌ موفقیت‌ داشته‌ باشد. شاید گلایه‌هاى‌ ساکت‌ از تبعیض‌ موجود در فضاى‌ فعلى‌ ورزش‌ ایران‌ در جاى‌ خود بجا و منطقى‌ باشد اما این‌ فضاى‌ تبعیض‌آمیز زمانى‌ از بین‌ مى‌رود که‌ یکى‌ مثل‌ «ساکت» که‌ از عوامل‌ موفقیت‌ تیمى‌ شهرستانى‌ محسوب‌ مى‌شود، خود وارد عمل‌ شده‌ و به‌ جاى‌ مصادره‌ کردن‌ پیروزى‌ سپاهان‌ به‌ نفع‌ یک‌ شهر و یا همه‌ شهرهاى‌ ایران‌ غیر از تهران، مرتب‌ بر طبل‌ وفاق‌ ملى‌ بکوبد و سپاهان‌ را از همیشه‌ خود ایرانى‌تر بداند. آنچه‌ که‌ مسلم‌ است‌ مدیرعامل‌ زحمتکش‌ سپاهان‌ نمى‌خواهد جواب‌ بى‌مهرى‌ را با بى‌مهرى‌ بدهد و همین‌ کافى‌ است‌ تا در سال‌ اتحادملى‌ و انسجام‌ اسلامى‌ به‌ بخش‌ اولیه‌ این‌ شهر یا عملکردى‌ مناسب‌ توجهى‌ ویژه‌ نشان‌ دهد.

جناب‌ ساکت‌ حتماً‌ مى‌داند در اروپا ولو بر فرض‌ وجود تبعیض‌ میان‌ شهرهاى‌ کوچک‌ با شهرهاى‌ بزرگ‌تر این‌ قاره، به‌ وقت‌ موفقیت‌هاى‌ ورزشى‌ و حتى‌ غیرورزشى‌ هرگز کسى‌ به‌ خودش‌ اجازه‌ نمى‌دهد که‌ اشاره‌اى‌ به‌ این‌ تبعیض‌ها داشته‌ باشد. آیا کسى‌ تاکنون‌ شنیده‌ که‌ اگر براى‌ مثال‌ آ.ث.میلان‌ به‌ مقام‌ قهرمانى‌ اروپا برسد، دست‌اندرکاران‌ این‌ تیم‌ و یا مردم‌ شهر میلان‌ با افتخار بگویند که‌ یک‌ تیم‌ غیررمى‌ قهرمان‌ اروپا شده‌ و یا یک‌ تیم‌ شهرستانى‌ توانسته‌ به‌ مقام‌ قهرمانى‌ قاره‌ سرسبز دست‌ پیدا کند؟

آقاى‌ ساکت! ما هم‌ با شما در مورد وجود تبعیض‌ هم‌عقیده‌ایم‌ اما بیایید این‌ تفکر غلط‌ را درستش‌ کنیم. هم‌ شما، هم‌ ما و البته‌ با کمک‌ یکدیگر...