شاگردان‌ مظلومى‌ بعد از اینکه‌ مجیدى‌ دروازه‌شان‌ را باز کرد به‌ سمت‌ دروازه‌ حریف‌ هجوم‌ بردند و با دور زدن‌ منیعى‌ و نوازى‌ (به‌ خصوص‌ نوازی) موقعیت‌ گلزنى‌ به‌ وجود آوردند. به‌ این‌ ترتیب‌ بخش‌ قابل‌ توجهى‌ از زمان‌ نیمه‌ نخست‌ در اطراف‌ محوطه‌ جریمه‌ استقلال‌ سپرى‌ شد و این‌ تیم‌ بسیار خوش‌شانس‌ بود که‌ بازیکنان‌ حریف‌ باور نداشتند مى‌توانند حتى‌ برنده‌ 45 دقیقه‌ نخست‌ باشند.

باز هم‌ سانتر، باز هم‌ نوازى‌

گل‌ برترى‌ استقلال‌ طبق‌ معمول‌ روى‌ سانتر نوازى‌ شکل‌ گرفت. به‌ نظر مى‌رسد شاگردان‌ حجازى‌ هنوز آنقدر هماهنگ‌ نشده‌اند که‌ بتوانند با هماهنگى‌ تیمى‌ و از راه‌ زمین‌ به‌ دروازه‌ حریفان‌ برسند. این‌ نقطه‌ ضعف‌ باعث‌ مى‌شود فوتبال‌ آبى‌پوشان‌ زیبایى‌ و طراوت‌ لازم‌ را نداشته‌ باشد. سانتر کردن‌ و گل‌ زدن‌ از این‌ طریق‌ هیچ‌ اشکالى‌ ندارد اما تیمى‌ که‌ داعیه‌ قهرمانى‌ دارد نباید تک‌بعدى‌ باشد چون‌ مهار کردن‌ تیمهاى‌ یک‌بعدى‌ اصلاً‌ سخت‌ نیست!

حاشیه‌ امنیت‌ وجود نداشت‌

در شروع‌ نیمه‌ دوم‌ هم‌ استقلال‌ میل‌ به‌ گل‌ زدن‌ نشان‌ نمى‌داد. در این‌ نیمه‌ بازى‌ به‌ تعادل‌ کشیده‌ شد و ابومسلم‌ کمتر حمله‌ مى‌کرد اما کادرفنى‌ متوجه‌ این‌ موضوع‌ نشد که‌ یک‌ گل‌ نمى‌تواند حاشیه‌ امنیت‌ خوبى‌ باشد.

تیمى‌ که‌ در نیمه‌ اول‌ بارها تا آستانه‌ گل‌ خوردن‌ پیش‌ رفته‌ بود باید مى‌دانست‌ هر لحظه‌ احتمال‌ به‌ ثمر رسیدن‌ گل‌ مساوى‌ و از دست‌ رفتن‌ 2 امتیاز دیگر وجود خواهد داشت‌ اما استقلال‌ روند بازى‌اش‌ را عوض‌ نکرد و سرانجام‌ با هنرنمایى‌ طالب‌لو گل‌ مساوى‌ را پذیرفت‌ تا بفهمد هشدارهاى‌ منتقدان‌ بیهوده‌ نبود و پیروزى‌ در رشت‌ نمى‌توانست‌ به‌ معناى‌ از بین‌ رفتن‌ همه‌ نقطه‌ ضعف‌هاى‌ تاکتیکى‌ باشد.

...و مساوى‌ با یک‌ تیم‌ ته‌ جدولى‌

کادرفنى‌ استقلال‌ تا یکی، دو هفته‌ پیش‌ معتقد بود نتایج‌ ضعیف‌ این‌ تیم‌ به‌ خاطر بازى‌ با تیم‌هاى‌ بالاى‌ جدول‌ است‌ و به‌ زودى‌ همگان‌ شاهد بردهاى‌ پیاپى‌ استقلال‌ خواهند بود اما حالا مى‌بینیم‌ که‌ آبى‌پوشان‌ در تهران‌ با تیم‌ شانزدهم‌ جدول‌ مساوى‌ مى‌کنند یعنى‌ همان‌ تیمى‌ که‌ در خانه‌اش‌ 3 گل‌ از پرسپولیس‌ خورده‌ بود و خداداد مى‌گفت‌ زورمان‌ به‌ حریف‌ نرسید!